Ook beschikbaar in het: Engels
Het DNA van muizen blijkt na een half uurtje sporten een tikje jonger te zijn dan daarvoor. Kortom, alle beetjes helpen! Hoe zit dat?
We weten al lang dat bewegen goed is voor je hart. Het verlaagt je bloeddruk, verbetert je cholesterol, en verlaagt je hartslag. Maar hoe dat precies werkt, is -als meer dingen in de geneeskunde- niet goed bekend.
Het laatste stukje van ons DNA heet het telomeer. Als je je DNA voorstelt als een schoenveter, dan is het telomeer het plasticje dat aan het einde van de veter ervoor zorgt dat deze niet gaat rafelen. Het telomeer beschermt de cel tegen beschadigingen en veroudering: jonge cellen hebben relatief lange telomeren, bij oudere cellen zijn ze korter. Dat proces loopt niet chronologisch. Onderzoekers van de universiteit van Maryland wilden weten of sporten het DNA in de hartcel beinvloedt. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28166612
Ze doken het laboratorium in en lieten een groep muizen 30 minuten in een tredmolentje rennen, een andere groep muizen was de controlegroep, die lummelden wat rond in hun hokje. Na deze inspanning namen ze een proefje van alle hartcellen, legden die onder de microscoop en vonden in de joggende muizen verhoogde activiteit van bepaalde eiwitten die een rol spelen bij het verlengen van de telomeren.
Ze concludeerden dat de telomeren in het DNA van de hartcellen door die ene keer rennen een stukje langer waren geworden, dus een beetje jonger!
Dit effect was na een paar uur weer verdwenen en muizen zijn geen mensen, dus het is niet zo dat je door 1 keertje rennen 130 wordt, maar het is wel een aanwijzing dat ‘elke keer dat je je inspant het een direct effect heeft op de cellen van je hartspieren’. En dat is goed nieuws!!